رفت که رفت

یار دیرینه دگر از بر من رفت که رفت
از سر صحبت و پیمان کهن رفت که رفت
چمن و دشت و دمن را نوبهاری خوش بود
نوبهار از چمن و دشت و دمن رفت که رفت
چمنی بود که همواره به سروی خوش بود
باورم نیست که آن سرو چمن رفت که رفت
دلبری بود لبش لعله تره افغانی
آه و افغان که آن لعل دهن رفت که رفت
فتنه ها از قبل قامت او بر میخواست
فتنه ها مانده و اسباب فتن رفت که رفت
ای شکیبا غزل و شعر و سخن را وا نه
چونکه آرایه ی اشعار و سخن رفت که رفت