سایه سار نیرنگ

سکوت مانده بر پشت حصار لب
که اینک از نگاهای پر از وحشت
سرازیر است
کنون در اوج فریاد است :
کسی در خانه ی ما نیست
و او بیهوده میکوبد

ومن در سایه سار این همه نیرنگ
پلاس آرزو های نگاهم را
به آرامی به چشمان تو پهن کردم
وتو رندانه تر از من
چه آسان چشم میبندی
و من غرق نگاه تو
سوار موج سرد اشک
زچشمان تو می افتم
و شاید جرم من اینست
که در آرامش نفرینی این شب
خیالت را بر آشفتم

سلام خیلی منتظر بودم که سایت دوباره راه بیافته از همه ی کسانی که زحمت کشیدند ممنونم .

مخصوصا اقای فکری عزیز داداش گلم