دشت سبز خاطره
(نذرگامهای موعودعج)
نگاه ِ چشم مست ِ تو ! مرا ز تاب می برد
رمق ز دیدگان ِ من چو آفتاب می برد...
تلا طم نگاه ِ تو چو بیــــــکرانه می شود
چو گیسویت دل مرا به پیچ و تاب می برد
به سوی جاودانگی ، به جس ِ ناب ِ زندگی...
به دشت سبزِ خاطره میان خواب می برد
پر از ترانه می شود دوچشم ِ من به یاد ِ تو
قــد م قــد م عطش مرا به سمت آب می برد
چه لذتی ز چشم ِ من نصیب ِ چشم مست توست؟
چه صرفه ای ز جام ِ می ، خم ِ شراب می برد؟؟
نفس نفس ز تو پرم چو ساغر از زلال ِ خُـــــــم
چنان که از حضور من عطش حساب می برد
چه حاصلی بدون ِ تو ز عمرِ جــــاودانه ام...؟
به آب ِ زندگـــــی کسی ره از ســـراب می برد؟
غــــــزل عـــــــــــــزل سروده ام ز آبی ِ نگاه ِ تو
ز چشم مست ِ عاشقت ! که اضطراب می برد...
چو ذرّه ای می کشدم شعــــــــــــعاع دیدگان ِ تو
به رقص ِ نور ِ خود مــــــرا به آفتاب می برد
چو خــــار گلشن ِ توأم کـــه بر گهای نازکت...
ز تلـــــــــــــــخی نگاه ِ من فقط عذاب می برد
همین غزل غزال شد چو قاصدی ز سمت من
برای او دل مــــــــــــرا چه با شتاب می برد...
محمدعلی جعفریان(عاشق)24خرداد84
درود
زیبا بود