مرحم عشق

 دو غزل برای تولدم آماده کرده بودم نشد تقدیم کنم البته یکی رو فرستادم دلداده عزیز بخوانند دیگری رو جناب منوچهری آواز کنندواین شعر رو که خیلی هم دوسش دارم تقدیم می کنم به همه ی عزیزانی که قرار بود مهمون غزلام باشن.با امید روزهای خوش با یه سایت ناب.

ناگرفتم از بزرگان هیچ پند

باز گشتم بند قلب آزمند

کی توانم رست زین سرو بلند

عشق او باز اندر آوردم به بند

کوشش بسیار نامد سودمند

عاشقت شد هر که رویت را بدید

دل به دستت داد ودست از جان کشید

کی توان رستن ازین عیش سعید

عشق دریایی کرانه ناپدید

کی توان کردن شنا ای هوشمند

عیشها از این دل سوزان بری

جان من بر گیری وشادان بری

عشق را خواهی که تا پایان بری

بس که بپسندید باید ناپسند

خیز وزنگار از فضای سینه روب

صبح زیبا را بیاور در غروب

از محبت تیشه ها بر دل بکوب

زشت باید دید وانگارید خوب

زهر باید خورد وانگارید قند

بستم ای جان دیده ام از عالمی

باز دادم بر یتیمان درهمی

تا بجویم بهر دردم مرحمی

توسنی کردم ندانستم همی