يک نفر!

يک نفر کافيست!
که به دريچه ي سکوت ات
نگاه غم آلود کند
و تو پنهان بشکني!
يک نفر کافيست
که در تکرار بي رحمي
تا زير اخم آبرويش
يک عمر بي جواب
در انبوه سوال
غوطه ور بماني!
يک نفر کافيست
صدا کند
نام او را در آوازکي
گوش کر حسرت ها مي شوند
و تو مي ماني
و صحنه ي رقصنده ي بلاتکليفي!
يک نفر کافيست
قصد جان بي جانت کند
يک جهان هم عشق، نثارش کني
کافي نيست!
يک نفر کافيست
چنگال نفرت ،در سينه ات فرو کند
براي درک يک جاهل
در نبرد آشوب تحميل!
،بي دفاع مي جنگي!
يک نفر کافيست
نفس آرزوهايت را
در شيشه ي قطور خودخواهي حبس کند
و تو باز با محبت
تشنه را سيراب کني!
اتش بي شعوري ، خانمان سوز است!
بي درنگ مي داني اما
باز سر بريده مي ماني!!!


_______________________________________________________________
پ.ن


من در ابتداي خواهش ايستاده ام
بيا بي درنگ
از اين نقطه تا پايان
تحميل نيست!




_______________________________________________________________

بعضي از آدم ها ،عقايد دنيوي يا همان افکار غلط را
که بر اعمال تحميل مي شود
و راه رسيدن به عشق حقيقي را مسدود مي کند
، صلاح مي نامند!
اما نمي دانند صلاح را،
فقط پروردگار تعيين مي کند
نه بنده اي از جنس خاک!
که در مسير رد پايش، خراشي از گناه مانده است!
پس هميشه هر آنچه که
باعث تصميم يا عمل و رفتار مي شود ،صلاح نيست !
انتخاب است !
بي گدار به آب زدن!!!

سيده فاطمه سيدپور(سپيده)