ابرهای دلم بیابانیست

من لبم خشک می شود اما / قلب صافم همیشه بارانیست
چاه چشمم کویر خشکیده است / ابرهای دلم بیابانیست
هرسحر شعله های یک بوسه / میزند آتش اشتیاقم را
مقصد هر شبانه تا سحرم / جنگل زلفهای ویرانیست
از مرامم هزاره ای دورم / صد ورق خورده ام به تاریخم
دختران قبیله ام کُردند / لهجه های لبم خراسانیست
تُرکها پوست از سرم کندند / وعرب نیز قتل عامم کرد
هرکجا کشته های بسیاریست / با شروع سکوت انسانیست
چاه نفتم دوباره غارت شد / د ست هایم دوباره خشکیدند
پولهای دلار نفتی ی من / خرج جاسوسه های پنها نیست
با وجودی که سخت می جنگم / سینه ای صاف وجنگجو دارم
چون غزلهای در محاصره ام / حس وحالم همیشه زندانیست