حیف از دل فرهادها

دیگر مجال درد نیست شکوه ز گردون میکنم

من عشق را با حرمتش تقدیم مجنون میکنم



عمری مدارا کرده ام ذوقِ دلارا کرده ام

زین پس دلِ بی صاحبم همچین و هم چون میکنم



حیف از دلِ فرهادها که قصّه شد در یادها

اندیشه بر تنهاییِ عشاقِ محزون میکنم



پیمانِ بینِ عاشقان با طعنه برهم میزنم

این راه و رسم عاشقی دیگر دگرگون میکنم



معشوقگانِ دلفریب تبعیدِ مأوایی غریب

دلدادگانِ خسته راتسلیمِ قانون میکنم



با این کمانِ کینه ام تیرِ جدایی میزنم

پیمانهء پیمانشان لبریزِ از خون میکنم



سازِ زرنگی میزنم بر بٌرقه چنگی میزنم

افسونگرِ بی بٌرقه را با چشمی افسون میکنم



اینها مٌرادِ دل نشد چون من مٌریدِ دلبرم

بنگرچگونه این غزل تکمیلش اکنون میکنم



با مٌشت بر دل میزنم فریادِ باطل میزنم

باری پشیمان میشوم امیالم افزون میکنم

جلال پورسلیمانی۲۸تیرماه۹۵