نوبتی

از فحش دادن به دبیر دینی ، از زیبایی پس از عمل بینی
از فراموشی ِ آزادی از قفس ، از انتخاب جبر و کشیدن نفس
از تناقض میان جبر و اختیار ، از بودن به اجبار و بی اختیار
از قدم زدنهایمان با سایه ، از بی محلی کردن دختر همسایه 
از ما و گذشت روزهای تکراری ، از تعداد معتاد و درصد بیکاری
از سبزیه چراغ راهنما به نشان اعتراض ، از ته مانده های عقاید رو به انقراض
از تخمه شکستن و تماشای چوبه ی دار ، از انجام وظیفه و سنگینی بار
از سفره های خالی و دهن های بسته ، از مادر مریض و پدری از زندگی خسته
از تشویش ِ برادرم از خشم پدر ، از تنفرمان از فردای سیزده بدر
از بدهکار بودن ِ پدرم در طول ِ سال ، از فراموش کردن معنی ِ عشق و حال
از عاشق شدن ِ کودکانه و پنهانی ، از عشق بازی پای تلفن همگانی
از سرخی ِ اشک های دائمیه مادرم ، از پارگی ِ لباس های کهنه ی ِ خواهرم
از اندام های حراجی و چشمان هیز ، از حرف های سیاسی و گوش های تیز
از ابهام و تکراری شدن ِ حرفهایمان ، از شنیدن حرف ها و مقاومت کردن هایمان
از محکومین به مرگ بی هیچ علتی ، عجله نکن عزیزم شما هم تو نوبتی...//