معبود من 2

هر چی قدم زدیم نرسیدیم 
کفشامون وصله برداشت ، تو نیومدی
هر چی نوشتیم قافیه نداشت
آسمونت اشکاشو حواله کرد ، رو سرمون
خسته شدیم ، صدات زدیم
نگاه کردی ، خندیدی
شب شد و تنها اومدی 
ترس و نداشتن اوردی
باز نوشتم ، از قدم زن 
تو پیاده رو های تکراری
از سقوط به بنبستی که به تو ختم شد
حرفامو کتاب کردی 
گذاشتی رو طاقچه
اسمتو عنوان کردی 
رو سر فصل زندگیم
هر چی نوشتم ، برای تو بود 
معبود من