....................................................................
تـارســــــم روزگـــــان، همواره این چنینَ ست
دیوانگی کُن اِیـدل، کین شـیوه بهتــــــرینَ ست
میخـــــانه رااگــــــرچـــــه، ویران نموده زاهـــد
سـاقی مُـدام بـامـا، هرجـــــای همنشینَ ست
خورشـــید خواهد آمد، ازسوی مشــرقِ عشق
ظلمت اگرچـه گـــاهی، حـاکم بَرین زمینَ ست
تـاآســتان جـانـان، راهی دِگــــــــــرنمـانـدَ ست
هرچنـد مَـردِ رَه را، صــــــد فتــنه درکمینَ ست
ســـــالک چراهراسد، ازبانگِ جُغـــــــدِ شب رو
آهنــــــگِ مُـــرغِ حق تـا، اُمیّــــــدِ بر یقینَ ست
گرســجده می کنم بر، خُمخــــانه ی توســاقی
رنـدانِ کوی عشـــقیم، ازطعنه باکمــــان نیست
مـارا حَــرام بـادا، گرقبــــــله ای جُـــــزینَ ست
مُطرب بخوان کـه مـارا، این نغمه دلنشینَ ست
خوش بـاد کویِ جانان، با شورو عشق ومستی
(دیوانه) راگر عمری،ازعشق،خوشه چینَ ست
(دیوانه)
............................................................................
نمی دانم ،من باید عذرخواهی کنم.......یا(کامپیوتر)،ویا................؟
(دیوانه) هستم ....ولی نه تااین حد،من، این غزل را،تمام وکامل....نوشته ام.........
چرامصارعِ فرد ،گُم شده اند....ماتَم.........؟وممنونم ازجناب آقای سلیمانی عزیز،که یادآوری نمودند...............هیچ چیزنمی توانم بگویم...............اشکال ندارد..........من، عذرخواهی می کنم و، ویرایشی دوباره........