دل شکسته!

درودها
ادامه داستان « دل شکسته » تقدیم به دوستانی که احیانا پیگیر آن هستند.

گر چه سر خورده گشته ام اینک
فارغ از صحبت و هیاهویی

کنده شد دسته دسته موهایم
کلّه ام گشته گوی بی مویی

اینک امّا کمی دلم شاد است
که نباشم به فکرِ شامپویی

بعد از این قصّه ی عجیب و غریب
شده ام فردِ ماجراجویی

فکرِ دلبر ز سر نشد بیرون
که مرا گشته ناز بانویی

زده از تیرهای مژگانش
به دلم با کمانِ ابرویی

به موبایلش پیامَکی دادم:
ای که هستی به چشمِ من سویی

باشد این بار هم قرارِ ما
توی دکّانِ آن اتو شویی

الغرض فرصتی مهیّا شد
تا کنم باز هم تکاپویی

گفتم او را که ای الهه ی ناز
پدرت هست مردِ بد خویی

گفت: آری کمی بداخلاق است
نه به اندازه ای که می گویی

گفتم عیبی ندارد امّا من
آمدم تا شوم تو را شویی

از برای تو هم ز جان بخرم
حلقه ی خوشگل و النگویی

خواستم ببوسمش امّا
سرخ شد صورتش ز کمرویی

گفتم ای نازنین مگر هستم
پیشِ چشمِ تو مثل ِلولویی؟

خوردن اندکی عسل چه شود
از لبِ لعلِ همچو کندویی

ناگهان بد تر از پدر جانش
زد به فرقم به کفش و جارویی

گشت از جای ضربه اش جاری
خون، از کلّه ام چنان جویی

عاشقی کاملاً ز یادم رفت
مثلِ کِرمی ز سیبِ کرمویی

از بلایی که بر سرم آمد
شده ام طوطیِ سخن گویی

#سلیمانی_مقدم 22-03-1395