پرده ی پنجم

فروغ که میخوانم این جمعه‌های فضول لعنتی هم

دست از سرم بر می‌‌دارند .....

جمعه‌ها را دوست ندارم ،،، هیچ وقت نداشتم ..

بانو جان !

میدانم یک روز راز دل تنگیهای جمعه را پیدا خواهیم کرد و آن روز خوشبخت خواهیم شد ,

تو و من ، زنی‌ که زندگیش را در ۵ پرده ی نا تمام خواهد نوشت:

پرده ی اول :نگاه منتظر کسی‌ پس از سالها انتظار ،،، غربت ،،، زمستان..!!

پرده ی دوم : حضور ،،، دستان خالیمان گرم می‌‌شوند ،،، غربتی خاکستری می‌‌رود کم رنگ شود ،، زمستان..!!

پرده ی سوم : هیاهو ،، تکاپو ،، استیصال ،، رزم ،، دستانمان زرد میشوند ،،  زمستان ..!!

پرده ی چهارم :پشت به هم ، با چشمانی بسته ،، خسته ،، دستانی یخ زده آویزان  از شانه‌ هامان ،،

جاده یی سفید ،، فصلی بی‌ عنوان ،، صداهایی که رفتند و یادهایی که ماندند ،،، زمستان ...!!

پنجمین پرده اما سبز می‌‌شود در زمستان !!

و پشت پرده ، زنیست تنها ،، روی صندلی راحتیش لم داده

پشت به پنجره نشسته و بازیگران این صحنه را ، تشویق می‌کند ،،

هورا می‌‌کشد و گاه آ...ر...ا...م اشک می‌‌ریزد ...

پشت صحنه ، زنیست با تفکرات بنفش که گاه آبی‌ مینویسد ...