سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 31 ارديبهشت 1404
    25 ذو القعدة 1446
      Wednesday 21 May 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        امام علی ع :خودپسندی سر آغاز کم خردی است.

        چهارشنبه ۳۱ ارديبهشت

        پشت دیوارهای زندگی

        شعری از

        علی خوشاب

         از دفتر شعرناب نوع شعر نیمائی
        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۵ ۱۸:۳۹ شماره ثبت ۴۷۶۴۵
          بازدید : ۳۵۹   |    نظرات : ۲
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر علی خوشاب

        یادم میاید فضا آمیخته از غم بود
        در هر اتاقی چهار در پیدا
        هر گوشه ای از اتاق تاریکو
         در هر گوشه ای نفس با ترس میشد همراه
        کنار دست ما مردی بود انگار بی تاب
        که در هر شب به وقتی خاص
        دو بار با تمام خستگی میزد فریاد
        و دیگر سو آنسوتر از ما
        انگار شبحه ای بود
        فضا آمیخته از غم بودو گاهی درد
        اما هر دو کذب محض
        واقعیت سیه بودو تاریک
        ما رو به هم میکردیم و تا وقتی که نامعلوم
        خیره می ماندیم به در
        اما سکوت هر بار فریاد می شدو فریاد
        دستانی که به زنجیر آلوده بودو
        پاهای که فرو برده بودند در قیر
        ناگه حس پنهانی در ما شعله ای افروخت
        حسی شبیه یک نسیم تازه
        یادم نمیاید......
        شاید بال بال زدن پر یک پروانه
        و چنان شوقی در ما سایه افکند
        که انگار خوشبختی در یکی از همین درها
        با زندگی می کرد قمار
        در ظلمت این اتاق پر از وحشت
        از زنده ماندن خوشبخت بودیم و خوشبخت
        و هر شب به وقتی خواص
        از این حس خوشبختی
        هر کسی به قدر نیاز
        میزد فریاد
        و فریادهای ما
        انگار شبحه ای بود خودسر
        پر تمنا
        که میخندید به ما هربار
        اما کنار دست ما مردی
        که هر شب به وقتی خواص، بی تاب
        خاموش یود، انگار
        زنجیر گران در دست و
        چشم های خیره به تاریکی
        پس از کاووشی کوتاه
        خسته و اندوهگین چیزی نیافتیم
        رو به تاریکی کردیم و کمی از نبودش نگران
        باز هم فریاد کشیدیم و فریاد
        و از زنده ماندن شاد بودیم و شاد
        و هر شب شبحه ای در بین ما می شد پیدا
        و باز فریاد بودو فریاد
        تا که روزی جز نعره خویش صدای نیامد سمت ما
        تازه یافتیم هر شب با هر فریادی
        صبح میشود و کسی از بین ما گم
        اندوهگین بودیم و گناهکار
        فریادها را خوردیم و از این زمان تا به حال
        از اتاق مسلول و تاریک
        فریادی نیامد که نیامد
        انگار شبحه شب بی قرار بودو بی تاب
        منتظر فریاد آخر بود
        نفس ها هر شب در سینه ی ما محبوس
        بی تاب بودیم و بی تاب
        چشم باز کردیم
        سکوت بودو سکوت
        گوش ها را به در سایدیم
        اما در هر لحظه ای خاص
        از چهار دربی که گشوده میشد به سمت ما
        صدای میامد آهسته آهسته سوی ما
        از درب بزرگ و سبزی که رو به ما باز میشد
        فریاد زنده باد امید
        از درب پشت به ما
        دربی سرخ فام
        سکوتی مرگ آفرین بودو مرگ بار
        زدیگر سو
        صدایی با خنده های زنی میشد همراه
        ولابه لای خنده های مخمرش
        با صدای عشق نفس هایش میشد آغاز
        اما آن درب که با عشق میشد همتراز
        نفرت بودو سیه
        و من تکیه داده بودم بر ستونی
        همچنان غرق در تماشا
        گاه گاهی از از درب امید
        نور شوقی میامد پدید
        و هر بار نگاه های نگران
        میدودید سمت زنجیرهای گران
        گه گاهی که از درب پشت
        امید میامیخت در عشق
        نور کوری سوی چشمان مرا با خویش برد
        سمت زنجیرهای گران
        بر زنجیر دستان ما با خطی شکسته آرام نوشته بودند
        اندیشه، زندان زندگی است
        و بر دست دیگر
        هر کسی به قدر نیازش میزند فریاد
        گنگ بود و گهربار
        بیدرنگ خسته و اندوهگین
        با تمام توان
        میزدم در هر نفس فریاد
        زندگی مرگ است مرگی گران
        مرگی در همین سلول مسلول
        که سر میکشد پیمانه پیمانه از شراب جان
        گروهی غرق در همین کالبد بی جان
        که از زنده ماندن سخت شادندو سخت مسرو
        گروهی آکنده از عشقندوسرشار از نفرت
        که با درد عشق میمیرند
        پر از ذلتندو بی ذلت
        زدیگر سوی زندگی
        بر در غفلت و ناامیدی
        گشوده اند درب بزرگ و سترگی از امیدواری
        جهار درب زندگی
        امید است و امیدواری
        عشق است و دلداری
        غفلت است و ناامیدی
        نفرت است و خواری
        بنگر به سوی کدامین در نگریسته ای؟
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر
        ۶ شاعر این شعر را خوانده اند

        حسين زرتاب

         ،

        باقر رمزی ( باصر )

         ،

        عباسعلی استکی(چشمه)(مدیر)

         ،

        طيارغيبعلي زاده

         ،

        علی خوشاب

         ،

        طلوع

        نقدها و نظرات
        عباسعلی استکی(چشمه)
        عباسعلی استکی(چشمه)
        پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۵ ۲۰:۳۷
        خندانک خندانک خندانک
        باقر رمزی ( باصر )
        باقر رمزی ( باصر )
        پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۵ ۱۶:۳۰
        خندانک خندانک خندانک خندانک
        درود بر اخوی فرهیخته ام
        بسیار عالی
        دستمریزاد خندانک خندانک خندانک خندانک
        منتظرتان میمانم
        موفق باشید
        خندانک خندانک خندانک خندانک
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        وحید سلیمی بنی وحید سلیمی بنی
        ۱ ساعت پیش         آرمین اسدزاد (الف) آرمین اسدزاد (الف)
        دیروز         سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق) سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
        ۲ روز پیش         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۲ روز پیش         طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        ۳ روز پیش         آرمین اسدزاد (الف) آرمین اسدزاد (الف)
        ۳ روز پیش         جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
        ۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        یک خبر خوب و صاف ااا ندارم از تو ویتکاف ااا خالت بخونه اشهد ااا شوهرکنه تو مشهد ااا تو هم بشی پشیمون ااا یه روز با چشم گریون ااا دلار بیار دل ببَر ااا وگرنه که ور بپر
        سید مرتضی سیدی

        یادم نمی کنی ااا با تکست ااا استیکر ااا حتی یک ایموجی ااا شادم نمی کنی
        شاهزاده خانوم

        یا وقتی من عاشقانه هایم را می نویسم ااا درد دارد که می بینم ااا دیگران یاد عشق هایشان می افتند ااا ولی تو هنوز در عالم بی خیالی طی می کنی
        ساسان نجفی(سراب)

        یاد شهدای خدمت خصوصا سید مظلومان گرامی باد اا هارداسان یعنی کجایی مرد میدان هارداسان اا ای دل غمگین و ای لب های خندان هارداسان اا در کدامین کوچه دنبالت بگردم بعد از این اا در کدامین روستا در زیر باران هارداسان اا خاطرت می آید آن شب را که در مه گم شدی اا تا کجاها رفته بودی ای مسلمان هارداسان اا زیر و رو کردیم و پشت میز عکسی از تو نیست اا با عبای خاکیت استان به استان هارداسان اا آن یتیم آن دخترک آن کارگر آن پیرمرد اا از چه دنبال تو می گردد کماکان هارداسان اا آهنگ هارداسان با صدای مهدی رسولی
        سیده نسترن طالب زاده

        ن کمر بستند بهر کین شهان ترکان پیکاری اااهمه یکدل به خونخواری اااا همه تاجی ز جراری

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1