تمرین بداهه

درود استاد بزرگ مایه جناب سلیمانی
بسیار زیبا بودند دوبیتی هایتان که به هم ربط دارند تا به حال دوبیتی فقط دوبیت بوده لذا شاعر حرف خود را در دوبیت می گوید به طوری که مخاطب منتظر ادامه آن نمی ماند و بیشتر به زبان محلی شیرازی(فهلویات ) گفته می شود و در وزن مفاعیلن مفاعیلن فعولن است
نسیمی کز بن آن کاکل آیو
مرا خوشتر زبوی سنبل آیو
چو شو گیرم خیالت را در آغوش
سحر از بسترم بوی گل آیو
باباطاهر
و اما دوبیتی پیوسته وزن آزاد دارد و قافیه فقط در مصراعهای دوم و چهارم وجود دارد و مصراع اول و سوم قافیه ندارد و برای گفتن داستان و توصیف و مطالب و ... به کار می رود
تا به حال اینگونه دوبیتی پیوسته ندیده ام و این سبک نویی بود و برایم هم بسی جالب بود اما ساختار شکنی که شما کرده اید ای کاش دیگر دوستان هم نظر می دادند
لطفن دوستان و صاحب نظران دخالت کنند که چه می شود

درود بر استاد ارجمندم جناب حکیم و سپاس از توضیحات آموزنده ایشان
داستان این دو بیتی ها از این قرار است که در یکی از گروههایی که خدمت دوستان ادیبم می آموزم، هنگام بداهه، دو بیت از یک غزل، یک رباعی و گاهی یک دوبیتی به عنوان شعر اول پست می شود..
دوستان حاضر باید با مصراع سوم آن شروع کرده و چهار مصراع جدید بسرایند.
نتیجه این می شود که ملاحظه فرمودید.نام زنجیره ای را هم دوستان بر این گونه سرودن نهاده اند که البته با مسما هم هست.
روزهایی که بنده حس و حالی داشته باشم، گاهی تلاش میکنم این روش را تمرین کنم. و علی رغم بروز اشکالاتی ناشی از عجله و نیز عدم. آشنایی و تسلط کافی با قواعد شعر ، این کار به من کمک میکند تا بیشتر بیاموزم و کلا حس خوبی برایم ایجاد می کند.
چند وقت پیش هم این مجموعه رباعی را پست کرده‌ بودم که استاد ارجمندم جناب شیخی، لطف کردند و ایرادات را به بنده گوشزد فرمودند.
در هر حال، تلاش می کنم در مسیر یادگیری، از هر روش ممکن، استفاده کنم.

رباعيات زنجیره ای

من عاشقِ چشمِ همچو آهوي توام
دلبسته ي حلقه حلقه گيسوي توام
تا جرعه اي از جامِ وصالت نوشم
چون خاکِ رهت نشسته بر کوي توام
***********************
تا جرعه اي از جامِ وصالت نوشم
از دل برود قرار و از سر هوشم
از باده ي وصلِ تو نگونسار شوم
آنگاه که چون يک خُمِ مِي در جوشم
***********************
از باده ي وصلِ تو نگونسار شوم
در خويش خراب و همچو آوار شوم
صد بارِ دگر اگر ز جا بر خيزم
خواهم که به پيش پاي تو خوار شوم
***********************
صد بارِ دگر اگر ز جا برخيزم
در دامنِ پر مهر تو دست آويزم
خاکِ رهِ تو به ديده ي تَر بکشم
زيرا نبود به جز تو دستاويزم
***********************
خاکِ رهِ تو به ديده ي تَر بکشم
از هجرِ رخت به سينه اخگر بکشم
در آرزوي ديدن و بوسيدنِ تو
بايد كه همه به كوي تو پر بکشم
***********************
در آرزوي ديدن و بوسيدنِ تو
با يادِ شب وصال و بوييدنِ تو
مانده دلِ من ميانِ صد بيم و اميد
با ديدنِ عشوه ها و خنديدنِ تو
***********************
مانده دلِ من ميانِ صد بيم و اميد
عمريست که از دستِ تو اندوه کشيد
بايد که هميشه مهربانتر باشي
با آن، که به جز غم به جهان هيچ نديد
***********************
بايد که هميشه مهربانتر باشي
تا بر سر عاشقت چو افسر باشي
تا جوهرِ خود نيک شناسي روزي
بايد که صديق و اهل باور باشي
***********************
گر گوهرِ خود نيک شناسي روزي
هر گز نکني خيالِ جنگ افروزي
در آتشِ خودکامگي و کبر و غرور
کوتاه سخن فقط خودت مي سوزي
***********************
در آتشِ خود کامگي و کبر و غرور
از ريشه و اصلِ خويشتن گردي دور
بايد که به راهِ عشق افتاده شوي
تا جانِ تو گردد، همه شاديّ و سرور
***********************
بايد که به راهّ عشق افتاده شوي
تا ناب تر از گلاب و از باده شوي
سر بر قدمّ دلبر جانانه نهي
تا بهرّ وصالِ دوست آماده شوي
***********************
سر بر قدمِ دلبر جانانه نهي
بر لعلِ لبش بوسه ي مستانه نهي
گر آتشِ عشقِ او به دل هست تو را
جان بر سرِ وصل او چو پروانه نهي
***********************
گر آتشِ عشقِ او به دل هست تو را
يا کرده شرابِ چشمِ او مست تو را
فارغ ز همه مُلکِ جهان باش که او
بگسست دلش ز غير و پيوست تو را
***********************
فارغ ز همه مُلکِ جهان باش که او
بهتر ز همه باشد و هم نيست جز او
بر درگه او دستِ اميدي برسان
تا عاقبتِ کار تو گردد نيکو
***********************
بر درگه او دستِ اميدي برسان
چون خاکِ رهش به زيرِ پايش مي مان
در جامِ وجودت ز شرابش پر کن
وز مستيِ باده اش فزون کن ايمان
***********************
تمرينِ بداهه 30-11 1394 16:30

ارادتمند سلیمانی مقدم