یاسِ آغوشت

درود بانو
غزلی ناب و زیباست

بارید دستانم گلواژه های مِهر
ابریشمین و نرم بر لاله ی گوشت ...

درود بانو
عالی سروده اید
به نظرم یکی از زیباترین اشعارتان بود

هرچند گویے تو از عشق بیزارے
هرگز نمے گردد یادم، فراموشت
مخاطب این حرف هم معشوق است و هم خود عاشق ( شاعر )
فراموش کردنی در کار نیست... آنچنان در جان و تن آدمی می تند که تا ابد با آدم می ماند و زندگی می کند. یاد او هیچگاه فراموش نمی شود... فقط می توان و باید گذشت...
خانم نصیر پور بسیار زیبا و دلنشین و اثر گذار بود. حس شما منتقل می شد و من بسیار دوست داشتم. درود بر شما

سلام و عرض ادب بانوی عزیز
شیوا و شیر ین سروده اید
آفرین بر شما

آفرین زیباسروده اید

با سلام بانو بسیار عالی موفق باشی

همچون پرستویی بعد از شب و طوفان

آرام گیرم من بر شانه و دوشت
........
افرین زیبا بود و من بسیار لذت بردم

درود بر شما
عاشقانه ای دلنشین و زیبا

سلام برشما بانوی بزرگوار .


سروده ای بسیار زیبا ست .

عرض ادب
بسیار زیبا بانوی هنرمند
لذت بردم
احسنت

درودها...
قشنگ بود
برقرار باشید

درود بر شما بانو ...زیبا سروده اید
موفقیت همراه همیشگیتان

درود بر شما

درود بانو زیبا ودلنشین خواندمتان

..................... ....................
هرگز نمی گردد یادم فراموشت

زیباااا بود بانو
و به دل نشست

در پناه حق
..................... ......................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

پرنده بر شانه های انسان نشست .انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم .
انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود.پرنده گفت : راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید . پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است . انسان دیگر نخندید . انگار ته ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد .
چیزی که نمی دانست چیست . شاید یک آبی دور – یک اوج دوست داشتنی .
پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را نیز می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است اما اگر تمرین نکند فراموش می شود .
پرنده این را گفت و پر زد .
انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .
آنوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت :
” یادت می آید ؟ تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود . اما تو آسمان را ندیدی . راستی عزیزم بالهایت را کجا جا گذاشتی ؟ ”
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد . آنوقت رو به خداکرد و گریست...

درود بر شما
زیبا و با احساس سرودید

درود بانو
مانا باشید

سلام

درود بر شما بانو نصیرپور عزیز

غزل بسیار زیبایی بود بانو


.......درود.....

قشنگ بود بانو - شیرین و الهام بخش

هزار و یک ترانه
دفتر اول: یاد یار
نام ترانه: بغل وا کن- بغل واکن
با ید و الهامی از شعر/ یاس آغوشت/ اثر بانو مهناز نصیر پور
**
بغل وا کن- بغل واکن
من غرق یک رویا کن
منو غرق ه یک دریا کن
منو شوق ه تماشا کن
**
حسن بذرگری(آیین)
توضیحات: سرایش95/2/22- بداهه- ناتمام- تقدیمی- مشاعره

هزار و یک ترانه
دفتر اول: یاد یار
نام ترانه: بغل وا کن- بغل واکن
با ید و الهامی از شعر/ یاس آغوشت/ اثر بانو مهناز نصیر پور
**
بغل وا کن- بغل واکن
من غرق یک رویا کن
منو غرق ه یک دریا کن
منو شوق ه تماشا کن
**
صدایم کن – صدایم کن
منوخوابو – بیدارم کن
منو هوشیارو – مستم کن
منو مست ه نگاهت کن
**
حسن بذرگری(آیین)
توضیحات: سرایش95/2/22- بداهه- ناتمام- تقدیمی- مشاعره