سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 5 آذر 1403
  • روز بسيج مستضعفين، تشكيل بسيج مستضعفين به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
24 جمادى الأولى 1446
    Monday 25 Nov 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      دوشنبه ۵ آذر

      مثنوی کویر

      شعری از

      پانته آ عسکری

       از دفتر جزر و مد نوع شعر مثنوی
      ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۲۵ فروردين ۱۳۹۵ ۰۶:۱۹ شماره ثبت ۴۶۳۵۳
        بازدید : ۷۷۷   |    نظرات : ۹
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر پانته آ عسکری

      آسمانی شعله پوش از قهرِ سرخ
      ریگ زاری جرعه نوش از زهرِ سرخ
      وزنِ سنگینِ نفس.. آوازِ مرگ
      فوجِ کرکس.. بی امان.. پروازِ مرگ
      چشم می بندم به روی ات ای کویر
      سیرم از سیلِ سراب ات سیرِ سیر
      چشمه های ات، یک به یک، نیرنگ بود
      بیشه زاران ات، تلی از سنگ بود
      خیمه ات خامِ خیالِ خواب ها
      سایه سارَت سینه ی سرداب ها
      پشته ها از کشته در صحرای توست
      سرخ ام از خونی که در شن های توست
      تشنگی کرده ست در جان ام رسوخ
      چاهِ تو لبریزِ خاک است و کلوخ
      ابتدای ات  انتهای  وهم  بود
      گم شدم.. از تو، همین ام  سهم  بود
      با چراغ اش شیخ گرداگردِ شهر
      همچنان می گردد و از زخمِ زهر
      آدمیت، مرده در تابوت یافت
      جای انسان، دیو و دد، ناسوت یافت
      دستِ شیطان، بی نیاز از هر کمند
      هر که خواهد می برد.. بی هیچ  بند
      مردمان ات بردگانی پیشِ تو
      عالَمی آشفته از تشویشِ تو
      از خیال ات،  خواب ها، نا خوش شده
      در تب ات، شهری برادرکُش شده
      گرگ ها از خوی ما حیران شدند
      چارپایان، برتر از انسان شدند
      نان ربودن از ضعیفان، زیرکی ست
      در چنین عصری خدا اندیش، کیست
      صد هزاران  لات و عُزّی  زنده  شد
      آن هُبل  از مِهرِ ما  تابنده   شد
      یک مسلمان در جهان، تسلیم  نیست
      در کسی ایمانِ ابراهیم  نیست
      عابدَت  مومن،  فقط بر یک کتاب
      از همان هم، وقتِ خواندن، روی تاب
      دیوِ آدم رو  گرفت  اندیشه ها
      دشنه ای  پُر کینه  زد  بر ریشه ها
      حرف حق، دزدید و طوطی وار خواند
      ساحران را  واصِل و بیدار  خواند
      در سلوک اش عقلِ رهبر، پَست شد
      دوغ نوشانید، خلقی  مَست شد
      جبرِ این  مختاربودن  از اَلَست
      فتنه ای شد، کشتیِ نوح ام شکست
      وحشت آبادت پُر از بیداد بود
      حرفِ اِنّا نستعین، فریاد بود
      ای غریوِ غربتِ عریان شده
      دردِ دوری دردِ دوران ام شده
      زنده ها  با  بی کسی  خو کرده اند
      مرده ها  دستِ ریا، رو کرده اند
      شاکی از سَلوی و خواهانِ عدس
      کینه از تازی نه این تنوین و بس
      فاعلاتن فاعلن کم رنگ تر
      نفرت از اقوامِ مان، فرهنگ تر
      کبرِ بودم بودمی پُر طَنطَنِه
      سوگوارِ کَرُّ و فَرِّ در ازمَنِه
      خودستا جغرافیایی تیره روز
      گیجِ مَن مَن گفتنی آیینه سوز
      سنگ فرشِ برج و باروهای دور
      پُر هیاهو ضربِ سُم های غرور
      دود، از آتش، جهان افروزتر
      دایه ای از مادری دل سوزتر
      عدل، یعنی هر پیمبر، یک صلیب
      عشق، یعنی وهمِ بی رحمِ فریب
      بیستون، در حسرتِ فرهاد، سوخت
      شهرِ بی مجنونِ بی فریاد، سوخت
      تیشه ای افتاد، یک تَن،  برنداشت
      آهِ لیلی  را، کسی  باور نداشت
      آه از این غافل شدن از سِرِّ آه
      لا اِله، اِلاّ همان یکتا اِله
      آن به ذلّت مبتلا، من نیستم
      نورِ پیشانی بگوید کیستم
      تا به کِی درغصه ها مانَم اسیر
      صیدِ غم تا کِی شوم در این کویر
      از چه  خاموشی گُزینم  قعرِ چاه
      ذکرِ الله ام  شود  معراجِ آه
      دست می شویم من از پندارِ آب
      لب فرو می بندم از تکرارِ آب
      بویِ دریا از نسیمی بوی جو
      از کَرَم  می گویدم :  لاتَیأَسوا
      بر مسیرش سوی دریا می روم
      از کجا آمد، همان جا می روم
      می گریزم.. جای ام  این ویرانه نیست
      آن  جلال و شوکت ام  افسانه نیست
      قدرِ خردَل، گَر که ایمان باشَدم
      یک جهان، اعجازِ پنهان باشَدم
      رازِ اِنّی جاعِلُن.. در سینه ام
      زیرِ خرواری غبار آیینه ام
       
      ..
       
      سینه زخمی از خروشِ خارزار
      بادی آمد جانب اش عیسی تبار
      از نسیمی واله و مدهوش شد
      بیکرانی دید ساغر نوش شد
      مثلِ مرغی  تازه جَسته  از قفس
      می رود  تا آشیان اش  یک نفس
      می رود با فَالتَّبِع بر جایِ پا
      از کلام اش کوه، گردد جا به جا
      مرگِ پیش از مرگ، جاویدان بقاست
      امرِ موتوا قبل موت از مصطفاست
      "نه چنان مرگی که در گوری رَوی"
      "مرگ تبدیلی که در نوری رَوی"
      بر قدم گاه اش مَلَک، پابوس شد
      خون بهای اش.. جانِ اقیانوس شد
       
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر
      ۹ شاعر این شعر را خوانده اند

      پانته آ عسکری

       ،

      حسین زاده

       ،

      مجنون ملایری

       ،

      ابوالحسن انصاری (الف رها)

       ،

      فریبا غضنفری (آرام)

       ،

      عباسعلی استکی(چشمه)(مدیر)

       ،

      لیلا باباخانی

       ،

      محمد رضا نظری(لادون پرند)(مدیر)

       ،

      رسول رشیدی راد(مجتبی)

      نقدها و نظرات
      عباسعلی استکی(چشمه)
      عباسعلی استکی(چشمه)
      جمعه ۲۷ فروردين ۱۳۹۵ ۱۲:۰۴
      درود بانو
      بسیار زیبا و موثر
      پر معنی
      مبین مشکلات جامعه خندانک خندانک
      زهرا حسین زاده
      زهرا حسین زاده
      پنجشنبه ۲۶ فروردين ۱۳۹۵ ۰۲:۳۸
      سلام
      بانو شاعر گرامی
      احسنت
      موید باشید خندانک
      مجنون ملایری
      مجنون ملایری
      پنجشنبه ۲۶ فروردين ۱۳۹۵ ۰۲:۵۵
      با سلام بانو بسیار خوب سروده اید موفق باشید
      ابوالحسن انصاری (الف رها)
      ابوالحسن انصاری (الف رها)
      پنجشنبه ۲۶ فروردين ۱۳۹۵ ۱۱:۳۴
      خندانک
      خندانک
      درود بانو
      خندانک خندانک خندانک
      لیلا باباخانی (سما الغزل )
      لیلا باباخانی (سما الغزل )
      شنبه ۲۸ فروردين ۱۳۹۵ ۱۸:۵۱
      سلام دوست شاعر گرامی همه ی اشعارتان زیباست
      همیشه سربلند باشید
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۳ ساعت پیش       زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۱۹ ساعت پیش       مهرداد مانا مهرداد مانا
      ۴ روز پیش       ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
      ۴ روز پیش       طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۵ روز پیش       محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
      ۵ روز پیش       علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      نادر امینی (امین)

      مخدرگر شفا می داد خود شفا بخش خودش می بود مقصر آنکسی بودست مخدررا شفا دانست
      ساسان نجفی(سراب)

      نیست جز عشق خالق هستی نام و نشان دلم
      میر حسین سعیدی

      مست از فدا نمودن سر را جدا نمودن ااا بر سر نیزه رفتن عشق از خدا ستودن ااا اشاره به حدیث قدسی من عشقنی عشقته وااا ن
      نادر امینی (امین)

      من از آنروز دیوانه لایعقل بشدم روی ماه توبدیدم سوی میخانه شدم تن وجان را برهیدم به فراموشی دل بشکستم دل خودرا سوی میخانه شدم بدر میخانه رسیدم همه دیدم مدهوش زخود وبیخودی اکنون برستم به نهانخانه شدم درنهانخانه نیافتم جز سرگشتگی روح وروان وزنهانخانه شتابان سوی بتخانه شدم چو نهانخانه و بتخانه ومیخانه همه بی روح بدیدم یکسره سوی ازل تاختم و سوخته هشیار شدم
      میر حسین سعیدی

      ما سر ز تن و دل ز جهان رسته و مستیم ااا بر زلف چلیپا دل خود بسته شکستیم ااا نزدیک دل شکسته شد منزل آن یار ااا در دل دل خود شکسته هستیم

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      5