کجایی رفیق !؟

درودبراستادزیبانگار بزرگوارم.........بهاران برشما خجسته باد

درود استادعزیزو بزرگوارم
بسیارزیبا بود

درود بزرگوار
غمگین و زیباست

قشنگ بود
مجو چراغ که نیافته ام
نوری در چراغ نیافته ام
مجو رقیق که نیافته ام
جز نا رفیق نیافته ام
مجو کریم که نیافته ام
که جز خسیس نیافته ام
مجو لقمان که نیافته ام
جز ابله هان که نیافته ام

چنان خوگرفتم به غمها من ازدوریت


صدامرده درسینه ، لالم ، کجایی رفیق

درود برشما

با سلام استاد عزیز مثل همیشه عالی موفق باشی

با سلام استاد عزیز مثل همیشه عالی موفق باشی

درود برشما
بسیار زیبا
لذت بردم رفیق

درودذ استاد لقمانی سروستانی
لذت بردم عزیز
مانا باشید

سلام
استاد استاد توانا و بزرگوار
بسیار زیبا و عالی بود
موفق و موید باشید

درود بر شما
تلخ و زیباست

درود بر شما
تلخ و زیباست

درود بر شما

................... .......................
بسیااار زیباااا بود استاد خوبم
هزارااان درود
................ ....................
تقدیم به اهالی خوب شعر ناب:

مرد ملاک وارد روستا شد. آوازه اش را از ماهها پیش شنیده بودند.
زمینها را میخرید. خانه ها را ویران میکرد و ساختمانهایی مدرن بر آنها بنا میکرد.
پیشنهادهایش آنقدر جذاب بود که همه را وسوسه میکرد.
روستاها یکی پس از دیگری به دست او ویران شده بود.
نوعی حرص عجیب داشت. حرص برای زمین خواری
همه میدانستند که پیشنهادهای مالی جذابش، این روستا را نیز نابود خواهد کرد.
کدخدا آمد. روبروی مرد ایستاد. مرد در حالی که به دامنه کوه خیره شده بود گفت:
کدخدا! همه این املاک را با هم چند می فروشی؟
کدخدا سکوتی کرد و گفت: در ده ما زمین مجانی است.
سنت این است که خریدار، محیط زمین را پیاده میرود و به نقطه اول باز میگردد.
هر آنچه پیموده به او واگذار میشود.
مرد ملاک گفت: مرا مسخره میکنی؟
کدخدا گفت: ما نسلهاست به این شیوه زمین می فروشیم.
مرد ملاک به راه افتاد. چند ساعتی راه رفت.
گاهی با خود فکر میکرد که زودتر دور بزند و به نقطه شروع بازگردد
اما باز وسوسه میشد که چند گامی بیشتر برود
و زمینی بزرگتر را از آن خود کند. تمام کوهپایه را پیمود
غروب بود. روستاییان و کدخدا در انتظار بودند.
سایه ای از دور نمایان شد. مرد ملاک کم کم به کدخدا و روستاییان نزدیک می شد.
زمانی که به کدخدا رسید، نمیتوانست بایستد. زانو زد.
حتی نمیتوانست حرف بزند. بر روی زمین دراز کشید و جان داد.
نگاهش هنوز به دوردستها، به کوهپایه ها، خیره مانده بود.
کوهپایه هایی که دیگر از آن او نبودند
“لئوتولستوی”

سلام و درود جناب لقمانی استاد بزرگوارم

چنان خوگرفتم به غمها من ازدوریت

صدامرده درسینه ، لالم ، کجایی رفیق

و چمدانی که تو را مسافرست در من ... به جاده ها سپرده است مرا
درود استاد گرانقدرم سروده هایتان بی نهایت زیباست
هر دو دل انگیز زیبا به دلم نشست
•~*♥*~•° ♡♡♡ ♡♡♡ ♡♡♡ •~*♥*~•° •~*♥*~•° ♡♡♡ ♡♡♡ ♡♡♡ •~*♥*~•°
جامعه زمانی حكمت و سعادت می یابد كه مطالعه، كار روزانه اش باشد.
سقراط
•~*♥*~•° ♡♡♡ ♡♡♡ ♡♡♡ •~*♥*~•° •~*♥*~•° ♡♡♡ ♡♡♡ ♡♡♡ •~*♥*~•°
همیشه باشید و بسرایید

هزاران آفرین بر شوروحالت