چرخش ایام

سیصدو اندی روز، دور خود چرخیدیم
لحظاتِ شادو، پُر ثمر را دیدیم

تشنه میشد کامم، از محبت گاهی
گوشِ من محتاجِ، نغمهٔ لالایی

لامروت این دل، گوییا لج میکرد
هرکجا میرفتم ،راه من کج میکرد

ناخدا گاه خودرا ،پیش مادر دیدم
لحظه ها دریا شد، بس محبّت چیدم

حس خوبی آمد سینه ام را پُر کرد
بر گمانم مادر جنس من از دُر کرد

طاقتم افزون شد، زیر پای عالم
تا که باشد مادر ،من کجا مینالم

گَه گاهی غصه ،خیمه برپا میکرد
دیدگانِم را چون،موجِ دریا میکرد

کوه صبرم بابا ،لشکری بر غم بود
بارالهی جایش، در کنارم کم بود

هرچه سختی آمد، یاد او میکردم
تا بگیرم آرام، لاله بو میکردم

در کنارم گاهی، دلبری رنجیده
بس که گفتارم بود، کال و نا سنجیده

از خدا میخواهم، بخششِ یارانم
چشم براه لطف و، بارش بارانم

هرچه من بدکردم ،بُگذر اَر بد بودم
رام این دنیا و، مستِ بی حد بودم

گردلی بشکستم، لاجرم نادانم
من مقصر بودم ،نازنین میدانم

کوچه باغ دل را آینه بندانم
گر تو باشی پیشم ،تا ابد خندانم

دسته دسته نرگس در دلم روییده
از دلم بیرون شو ،ای غمِ بیهوده

بوی گل میآید، با پرستو همراه
بر گمانم باشد، نو بهاری در راه

لحظاتِ آخر, سمت بالا دستم
از خدا خواهانِ ,عمرِ مادر هستم

تقدیم به همهٔ پدران ومادران دلسوز ایران زمین
سال نو مبارک

شعر مختار 🌺🌺🌵🌵🌺🌺