" به نام حضرت دوست "
ترا در سقفِ گرمِ دل تماشا می کنم هر شب
میانِ خلسه ای در سینه پیدا می کنم هر شب
دو چشمِ انتظارِ مانده بر کوچِ غرورت تا
به زیرِ پلکِ خیسِ چشمِ خود وا می کنم هر شب
به یادِ موج های آبیِ خندانِ چشمانت
هجومِ اشتیاقم غرقِ دریا می کنم هر شب
ترا چون ماهتابِ پرسه ی شب های تکراری
میانِ برکه ی احساس، شیدا می کنم هر شب
هوای التهابِ سینه لبریزِ شکیبائی ست
و در جنجالِ خواهش ،از تو پروا می کنم هر شب
ردیفِ بودنت تکرارِ عین و شین و قافَم شد
مراعات النظیری ، این که حاشا می کنم هر شب
تو بارانِ چلیپائی، به جانِ تشنه می باری
و لب از شوقِ دیدارت شکوفا می کنم هر شب
سوالِ بی جوابِ شورِ بی پایانِ "دلشید"ی
که با رقصِ دلم حلِ معم می کنم هر شب
فرار از مَحبَسِ آزادِ چشمانت میسر نیست
از آن چشمانِ آهو فتنه بر پا می کنم هر شب
زِ بیمِ چشمِ ابلیسِ حضورِ سرخِ حسرت ها
ترا مهمانِ دستانِ اهورا می کنم هر شب
دلشید..
94/1/26
به اه... لب های
دوخته ی دختران
دم بخت،!
به حرص هرس شده
کبوتران بام خانه ی
دوست ـــ
به نگاه سنگ زن های
سنگ فرش کوچه ی مادر بزرگ
به قد خمیده
پدر
با دستان خالی ــ
و روئی سرخ ؛
دائم تورا یاد می کنم
ای دوست. بداهه
حضرت دوست استاد نازنین و مهربان سر کار خانم دلشید عزیز و بسیار گرانقدر واقعا از قلب مسرورم که دوباره خدمتگزار قلم زیبایتان هستم ممنونم که این فرصت را باز به من خدمتگزار دادید
کاش عشق کارت شناسائی داشت !!بداهه