« وب»

تقدیم به صنم

ودیگر دختران «وب»

این جا خانه ی شعر است ،

کوچه ی ادب

و نام نیکویی که تو داری

زیبا و خوش کلام ،

بسان دختری رهنورد.

هم آرزوی مادران –

دخترانشان به بخت؛

هم پدران،آرزویشان سخت.

ته مانده ی باور گذشته گان

مانده هنوز

حتی نمی شود

یکباره دست شست.

این دهکده

هنوز

مال ما نشده است

و این خانه [ وب ]

عنکبوت مخوفی ست

و هنوز

در چاله های سیاه آن دشت

تو و ...

کدامتان را باید

به کدامین گناه

« بای ذنب قتلت »

حالا من شده ام عمو

            تو« صنم !»

از آیه های من نترس

برو پیش

آن حرف ها خودش

دنیا عوض شده است

...

شنیده ام

شعر به تو هدیه می کنند

خوش به حالت ...

منم

همان شاعر کوچه ی اولی

عمو............یادت هست؟

                       دخترم !

         ***