بیداری

ممنونم داداش گلم استاد نادری عزیز بر مهر زیبایتان

چه عاشقانه گریستم تو را

و هر صبح

می سوزم از این بیداری..............................

درود گرامی
بسیار جالب و زیبابود

تو آمدی به رویا
به تاریخ دردی که
پائیز می دانست
بوی آزادی و توهمی شیرین
چه عاشقانه گریستم تو را
و هر صبح
می سوزم از این بیداری...
گر چه می توان برداشتی رمانتیک و لطیف از این اثر به ظاهر عاشقانه داشت...اما آنچه بنده حقیر با آن درگیر شدم حکایتی بر اساس عناصری مانند بیداری و آزادی بود. صبحی که وعده داده شده و درد و رنجی که در بلندای تاریخ کشیده شده... بسیار زیبا و خیال انگیز و خوب بود و بهره بردم نیز... درود بر شما

............................... .......................................
چه عاشقانه گریستم تو را
و هر صبح
می سوزم از این بیداری...


زیبااا بود جناب نادری
درود...
............................... .......................................
روزی لئون تولستوی در خیابان در حال قدم زدن بود که ناآگاهانه به زنی تنه زد
زن بی وقفه شروع به فحش دادن و بد وبیراه گفتن کرد!
تولستوی کلاهش را از سرش برداشت و محترمانه معذرت خواهی کرد
و در پایان گفت : مادمازل من لئون تولستوی هستم.
زن که بسیار شرمگین شده بود عذر خواهی کردو گفت : چرا شما خودتان را زودتر معرفی نکردید ؟
تولستوی در جواب گفت :
شما آنچنان غرق معرفی خودتان بودید که به من مجال این کار را ندادید !!!

سلام و درود بر شما
شعرتان زیباست
دستتان درد نکنه
شاد باشید انشاءالله

سلام بر شاعر گرامی
زیبا خواندمتان

چشم هایم را می بندم
تا مخفی شوی
می شمارم :
یک
دو
سه
.
.
.
.


یکی انگار
در قلبم
پنهان شده است !

مسعود احمدی
درودت باد

درود بر شما
«بوی آزادی ، توهمی شیرین»
دست مریزاد

درود و افرین

سلام

درود بر ذوق و احساس نابتان جناب نادری

بهره مند شدیم از محضرتان بزرگوار