می ترسد.....

به نام یگانه سراینده‌ی دیوان آفرینش

استاد فرزانه، جناب ولی الله شیخی مهرآبادی(دیوانه)

از غزل‌سرایان ناب‌اندیش و ناب‌سرای سایت ادبی شعر ناب هستند؛ که البته مدتی است به هر دلیلی، فعالیت ایشان در این فضا کم شده است.

پیشتر، وقتی بیشتر حضور داشتند، نقد و نظرهایی که  بدون استفاده از پنجره‌ی سبز، ذیل اشعار کاربران می‌نگاشتند، بسیار آموزنده و پخته بود.

در زمینه‌ی شاعری هم، غزلیات ایشان، جزو نمونه‌های والا و شیوای غزلیاتی به سبک عراقی، در دوران معاصر است و می‌تواند سرمشقی باشد برای شاعران جوانی که مایلند در این عرصه فعالیت داشته باشند.

به عنوان مثال، برای غزل جاری پنجره‌ی سبز می‌گشایم و دوستان مشتاق می‌توانند پاره‌ای از غزلیات ایشان را در دفتر (دایره‌ی عشق) بخوانند و بیاموزند.


در غزل جاری، شاعر با به کارگیری آرایه‌های ادبی زیبایی؛ چون: مراعات نظیر، استعاره‌ی پنهان (همراه با تشخیص)، پارادوکس، تمثیل و دیگر آرایه‌های سخن، وضع نامساعد و پریشان روزگار را بسیار گیرا و گویا، به تصویر کشانده است.

زبان شعر یک‌دست است و نیز استفاده از برخی واژگان و ترکیب‌هایی که امروزه کمتر کاربرد دارد؛ همچون: «ولیکن»، «پیر میکده»، «برگو» و... بسیار روان، در دل شعر نشسته است.


برای این استاد بزرگوار آرزوی سلامت و سعادت و ماندگاری مهر کلامشان داریم و همچنان چشم در راهیم تا همانندِ قبل، از «طبع شعری» ایشان که «همچو دُر کمیاب» است، بیاموزیم.

☘🌺☘

خارج از نقد و نظر، هر از گاهی، در پنجشنبه‌ها؛ (از بامدادان تا شامگاهان) دلم هوایی می‌شود که بگویم:
یاد آسمانی‌ها را گرامی بداریم با ذکر فاتحه و صلوات
اللهم صل علی محمد و آل محمد🙏