قحطی

آمده سال قحطی
سالهای دردوسختی
غبارغم نشسته به کوچه ی درختی
پیرهن پاره ی گل به خارها تو دوختی
کاسه ی خالی آش به آتش کینه چراچنین سوختی
عزیزگل جوانم نورامیدجانم زخانه ام گرفتی
امان زما بریدی به لحظه ای به لختی
گرسنه ایم گرسنه به گونه چون نواختی
پیکر نیمه جان راشکسته ای به تختی
عجب زمان سختی عجب زمان وبختی
اجل چراگرفتی به این زمان سختی
غلامرضای تختی
چرا دگرنمانده مرام پهلوانی
فقط مترسکانندصاحب چوب ورختی
کوروکری توخوابی بین که چه بدبختی
دگرنمانده برما نه عشقی ونه مشقی
عجب زمان سختی عجب زمان وبختی
عجب زغفلت ما به کاهلی وسستی
درامیدواری به سنک کین بستی
خنده ی مرغکان رابه بالها شکستی
شیروپلنک زقحطی چوروبهان بگشتی
غرورقامت سرو شکسته ای به پستی
ببین چقدرتوپستی
زنردبان خدعه به شیوه ها توجستی
مستی عاشقانه به دود ودم سرشتی
دگرنمانده حرفی زپستی توقحطی
امان زماگرفتی به عمری وبه عهدی
ارادتمند مجموعه ی خوب وصمیمی شعر ناب بهاءالدین داودپور(بامداد)