دلشده

عشق با چشمان تو عمری تبانی کرده است
لحن چشمانت مرا مردی روانی کرده است


قامتم کوتاه تر از چیدن گل هاست اما...
بهر بوییدن گل،جانم جوانی کرده است

هرکه من دیدم گل دل،دست مشتاقی سپرد
ازچه رویی یار من ،دل را خزانی کرده است؟!


مرده هرکس بر تب چشم سیاهش پا نهاد
بسکه از روی کرم،ابرو کمانی کرده است


لاله ای آشفته حالم با قلم مویی سپید
دست لطفت از ترحم ارغوانی کرده است

آشنایم با نگاهت، این پیرمرد دلشده
قرن سردی درپی ات کفترپرانی کرده است.

م.م،رهگذر
شیراز

شامگاه 13'9'94