آخه این انصافه

وقتی نیستی. همیشه خیسه چشام.
منو گذاشتی رفتی. ولی بدون یه دنیا غم داره نگام.
انصاف نیس این همه غصه یا دلتنگی. بیشتر از هر چیزی دوست دارم ولی نمیدونستم که بی رحمی.
از روزی که رفتی. ارامشو عشقو از زندگیم بردی.
شده هر روزم مثله هم. ولی امیدم به اینه که این نوروز هم با تو بگذره.
امسال میدونم که با دیدن بهار زنده نمیشم. بیا دوباره بهاره من شو تا زندگیم رو با تو کنم آغاز.
اینجوری میدونم که انگار خدا هم داره روح در تنم میدمه.