( یک )
کنار پنجره ی خانه یمان
بسیار شعرسرودم
بسیار درد دل کردم
در یک کلام بخواهم خلاصه کنم
من ؛
کنار پنجره
نگاهم را جا گذاشتم
................................................................................................................................
( دو )
خلوت کنید !
دور بایستید !
این شعر من مست کرده است
از کوچه ی بی اعتنای یار می آید
گریه کند او هم آرام میشود !
.................................................................
( سه )
تو محکوم به حبس ابد در دل منی
هرگز ؛
آزادت نخواهم کرد
من هم حاضر به اسارت توام
چون شاعر در حبس تواناتر می نویسد
.....................................................................
( چهار )
من ؛
ریشم هنوز بوی کودکی میدهد
عشق چیست !؟
باور کن نمی دانم !
فقط ...
پیراهنم را زیر باران آویزان کرده ام
................................................................
( پنج )
خوش به حال شاعرا
از دور دستها
برای شعر خود واژه های خوشبو می چینند .
امّا من ،
قاصدکی را چیدم و سرگردانش کردم
برسد پیش تو یا نه خدا میداند
...................................................................
( شش )
بانوی من
تو
نورِ قلم منی
با تو روشن است دفترِ شعرم