خطاپوشی

هرچه جان می کند این دل به فراموشی تو

روح پرواز کند بهر هم آغوشی تو

 

گر چه از عقل و خرد دور  که یاد تو کنم

لیک عشق است به دنبال خطاپوشی تو

 

عقل دادم زند و حکم جنونم بدهد

عشق خندد به دل و شاد به مجنونی تو

 

این چه سریست که با این همه جور و ستم ات ؟

دل ببخشد به دمی اینهمه بی مهری تو

 

شبم از رنگ خیالت چه دل انگیز و چه مست

ماه واله ز تو و قصه رنگینی تو

 

در هوای شب گیسوی تو بودم ناگه

سحر آمد به نجاتم  ز شب افروزی تو

 

سرو را شیوه ز عشق است به نسیان خطا

شرط عشق است مرا اینهمه دلجویی تو

.....

...

.