تیر و گلو

وقتی گلوی نازک او را نشان گرفت
وقتی که تیر، قدرت خود از کمان گرفت

وقتی که قطره قطره‌ی خون از گلو چکید
وقتی که خون گلو راه آسمان گرفت...

...دنیا جلوی چشم ربابش سیاه شد!
رنگ بهار زندگی‌اش را خزان گرفت

نزدیک بود خاک جهان زیر و رو شود
انگار قطره قطره‌ی خون هاش جان گرفت...

در گیر و دار جنگ خدا لحظه‌ای گریست
وقتی حسین نو گل خود در میان گرفت

شاعر بس است روضه اصغر تمام کن!
از سوز روضه ات دل صاحب زمان گرفت....