باغ پیر

بر اندوه این باغ پیر
بر این خشک فرتوت از زندگی گشته سیر
بر این مانده در چنگ انبوه زاغان اسیر
بر این کرده بر چینه ی نیمه ویرانه اش آشیان جغد شوم
بر ابن برگذشته زلب کار جان
که فرقی ندارد برایش بهار و خزان
بر این توده ی درهم زرد و زار
که هر جای آن لانه دارد شغال
بر این رد پایی ز تاراج و یغما به هر گوشه اش آشکار
بر این آسمانش غریبانه غرق غبار
بر این رو به مرگی که حتی شفا هم برایش نیاید به کار
بر این یک زمان خرم و سبز، بستان دریغ
بر این روزگاری پر از نغمه ی عندلیبان دریغ
بر این باغ ویران دریغ