گل نارنج

گل نارنج

کمی آنسوتر از ساحل، درون باغی از رویا
میان شاخه های خشک دلتنگی
گل نارنج می رویید

بهارم را تماشای بهاری برده بودم من
دو بازوی بهاری را-در آغوش بهاری-
تنگ در آغوش می بردم

نمی دانم چه سری بود از چشمش به آرامم
نمی دانم چه رازی بود در لرزیدن جانم

چه ترکیبی میان بوی آن گیسو وآن عطر گل نارنج می رویید
چه رویایی چه رویایی
نفسهای عمیق و حبس آن در محبس سینه
عجب باغ تماشایی

کمی آن سو تر از گلها میان نغمه مفتون بلبل ها
به پرچینی رسیدم
بوته های پیچ در پیچ تمشکی
ریشه در این خاک عاشق برده بود و من
به دام آورده بودم آهویی مست و فریبا را
تمشکی از لبش مهمان او بودم
که از طعمش نمی گویم

کنار نم نم باران و
موسیقی جانبخش نوازشهای باد نوبهاری بر تن جنگل
شمیم عشق می رویید و آنجا من
خدا را در میان بوته ها دیدم
گناهی کرده ام اما
لبش لبخند می دیدم

رضا وفایی نژاد