ققنوس دل...

بی تو من طلسمِ این شب بودم

 تو طلوع لحظه هایم بودی

از هجومِ زمهریرِ غربت

 دلِ من را تو به فردا بُردی

از تب و تاب و غمِ این دنیا

 من بدونِ تو نمی آسودم

شاهدم شعله ی شمعِ شب بود

 تا سحر خونِ جگر می خوردم

تو به من فرصتِ بودن دادی

 بی تو هردَم نفسِ آخر بود

تو که نبضِ لحظه های نابی

بی تو ققنوسِ دلم پَرپَر بود

من به رویای تو عادت کردم

 به همان رمزِ عبور از کابوس

همه ی دلخوشی من این است

 می سپارم دل به این اقیانوس

تا که رویای تو مأنوسِ من است

 دگر از درد جدایی گله نیست

اسم تو جرأتِ پرواز من است

 تا که یادِ تو در این دل باقی ست

 *****************************************

 برای دوست و همراهی که همیشه سنگ صبورم بوده و هست....بیتای عزیزم تولدت مبارک....تبریک بخاطر انطباق روز شکفتنت با این عید بزرگ...