شكست سكوت

دنيـــــــا...   آه

شعله ي سكوتم را كمتر كن

تا حوصله ات سر نرفته است .

سفره ي دلم را پهن نمي كنم

يك ديس سيگار كشيدم و

با اعصاب خورد شده ي ديشب

حسابي دق خورده ام

سيرم ...

لعنت به من

دوباره با گلويي باد كرده خوابيدم !

ترش كرده ام

هضم اين همه درد براي شانه هاي شاعرم

سنگين است .

دوباره معده ام

يقه ي هرچه درد است

 گرفته است .

آه ... نه

چشمانت را به من ندوز

ديگر با رخت وصله

به مهماني آرزوهايم

نمي روم .

مجنون ۲۴/۴/۹۰