سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        بزرگ شدن

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱ شهريور ۱۳۹۴ ۱۹:۴۲ شماره ثبت ۳۹۹۹۵
          بازدید : ۳۵۸   |    نظرات : ۱۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        بزرگ شدن(اول)
         
        كودكي  را  پرسشي   شد  از  پدر         
                  چون   بدانم   كودكي  آمد  به   سر ؟
        چون  بدانم  عقل  من  کامل  شده ؟        
                 از   كجا   دانم  كه او   عاقل    شده؟
        در جوابش آن پدر گفت ای  پسر           
                  آن زمان  که  گوش  تو  گردد  چو   کر
        هر زمان كه حرف ناحق را شنيد           
                   آن  چنان  دادي  نشان  كه ني شنيد
        در تعجب خشک شد فرزند وگفت          
                  اين   چنين  طنزي  نيايد  با تو جفت
        گوش کر هرگز  نمی آيد  به  کار          
                   حرف  ناحق  کی  تحمل  شد به كار
        پس  پدر  گفتا  که  ای  فرزند من         
                   آدمی  از    صبر     نی بيند    گزند
        چون شنيدي حرف ناحق از دغل          
                   گوش  كر  كن  تا  نگردي  در جدل
        گوش چون کر شد جدل بارش  ببست              
                   چون جدل رفت از ميان  حق ريشه بست
        چون سخن آينه از انديشه  است           
                  تلخي  بوجهل، خود  از ريشه است
        پس چو ريشه تلخ زايد دانه  را           
                   كي  توان  شيرين  كني پیمانه  را
        تلخ  كامان  را  رها كن كام خود           
                   ورنه  تلخي  می دهند  از  جام    خود 
        گوش كر كن، لال شو، چشمت ببند          
                    تا  نگردي   در   حماقتها    به   بند
        آن پسر گفتا شدم  من  در  عجب           
                    از  سخن  با   مردمان  شو در طعب
        بارها     از    مهرباني   گفته ايي          
                   از سخن  با  اين  و  با  آن گفته ايي
        آن  پدر  گفتا  به كودك هوشدار           
                  آنچه  حق  آمد  ترا  پس    گوشدار
        از نظر بر جنس ناحق  کور  شو          
                   از  ترشح   در  نجاست   دور  شو
        ديده ايي    فرزانگان     پير    را            
                  آن  جوانان   قديم،   چون    شير  را
        جملگي در جمع  مردم  سر  فرو           
                  همچو  مستاني   كه   دادند     آبرو
        آنچه را با  شور مي گويد جوان          
                   پير  مي خندد   به    لبخندي    نهان
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4