مکتب عاشقان

شیرین من تلخی مکن،جانم دگر بر لب رسید
بالاتر از حدّ مجاز،مقدار و حدِّ تب رسید

گرمای عشق تو چنان بگرفته این نخل تنم
هر گز ندیده هیچکس در ماه دی رطّب رسید

ای روی تو خورشید من،ای موی تو شبهای من
خورشید کی دیده کسی در نیمه های شب رسید

در روز اول هر کسی قسمت یکی اِستاره شد
سهم من از اِستارگان یک مُحتَضَر کوکب رسید

عمری دویدم زابتدا،هیچم نشد سودی بدست
حالا که گشتم چون کمان ،لنگیده یک مرکب رسید

اسب امید از پا فتاد چون نا امیدی چیره شد
در انتهای این زمین،او بوده که اغلب رسید

در مکتب این عاشقان نا پخته پیدا گشته ای
ای وای اگر نا پخته ای بر جاه و بر منصب رسید