نارفیق

چند روزی ست که درمانده و آشفته سرم
ز عزیزان گله مند و ز تو دلگیر ترم

تا که لب تر بکنی می روم و می میرم
" من بیچاره همان عاشق خونین جگرم "

باورم بود که از دوست گزندی نرسد
ساده بودم ... نکند مال جهانی دگرم ؟!

غافل از حال دلم بودم و ویرانه شده ام
نا رفیقم !!! تو چه کردی که شکسته کمرم ؟

لرزش چانه خبر از نم باران می داد
سینه سنگین شده از آه ... ولی بی خبرم

وعده ی ما نرسیدن به رسیدن ها بود ؟!
کی قرار است بفهمی که در آمد پدرم

شعر شد زمزمه ی ناله ی سرخورده ی من
مینویسم غم دل را و از آن میگذرم



شقایق بنی اسدی