دلتنگی ( هیوا در باد )

نیامده هنوز

ساز رفتن کوک می کنی ؟

پس چه می شود ؛

جواب آنهمه دلهره و اضطراب

که بر سکوت ساکت این دل ساده

رود ، رود

گریسته و بر آویخته ام  ؛

بر دیوار ؟!

مَنِ ساده که از بارش باران ؛

ترنم بی بدیل نسیم ،

و هوای خنک دلتنگی بر مدار این غروب بی قرار

چیزی نمی دانستم .

تو ؛ هیوا  !

تو ، آموختی الفبای تمام دلشوره های دریا را !

ورنه ؛ من کی تعبیر خواب اینهمه ستاره می دانستم ؟

ها ... منم ؛

خسته ترین شاعر جنوب ؛

در حوالی بی پرنده ترین سپیده دم آدمیزادگان خواب زده

که کاسه به دست پی پروانه ی رؤیاهایم

شمیم نیلوفرانه ی آبی را

در یک نگاه ساده ،

که نه در شب ،

تمام روز

فانوس به دست گرفته و می گردم

و هیچ . . .

هر بار که باز می کنم این دفتر گلایه و گریه را

بی مجال ؛

نام تو ؛ جاریست ؛

بر تمام زخم واژه های نا سروده ام .

از همان نگاه اول می دانستم  ،

که تو ؛ از میان اینهمه رؤیا

تنها جرعه نوش ترانه های ساده ی من خواهی بود .

چه دیر فهمیدم ، که نمی بایست ،

به هر سلام ساده دل می بستم و

هر آب طلب نکرده را مراد .

و هیچ . . .

حالا اگر می آمدی؛ شاید !!!

چرای اینهمه سؤال و ستاره و تردید

چرای اینهمه چراغ بی فروغ و آویزان

و شاید ؛

راز تمام دفینه های بی نشان

و حزن این غروب بی مجال

روشن می شد .

هی دل بی قرار پر آشوب !!!

چه بگویمت ؟!

کاش می دانستی ، هیوا !!!

که در نبودنت تمام دریاهای جهان را ؛

گریسته ام .

بیا و دیگر از رفتن بی دلیل و کوچ نابگاه پرستو سخن مگو !!!

که احتمال باز آمدن از اینهمه علاقه و بوسه ممکن نیست .

ها . . .

باورت شود یا نه ،

من از سپیدی پنجشنبه های بی بازگشت ،

و از غروب یکشنبه های اردی بهشت بیزارم .

وقتی نباشی دیگر ،

گستره ی تمام رؤیاهایم

هرزه زار کلاغ است .

و همه ی هیمنه ی این دریا

موجی ست تهی ؛

که حتّی ؛

ساحل خویش را نمی آشوبد .

و هیچ . . .

حالا تنها تر از همیشه ی پاییزم

چونان برگ های افتاده بر زمین

ها . . .

آهنگ دیگریست ، باد !!!

در رگ های متورم این دقیقه های شوم .

بوی تو را استشمام می کنم هیوا !!!

وقتی باشی دیگر ؛

((نفرین شب بی اثر است .

در غروب نازا ، قلب من از تلقین تو بارور می شود.

با دست های تو من لزج ترین شب ها را چراغان می کنم .))

حالا تو هم ؛

به سادگی شاعرانه ام ؛

قَه

قَه

بخند .

                       از مجموعه ی  : هیو ا در باد

                       بهزاد چهارتنگی ( خاموش )

         سروده شده در : خوزستان ، ایذه ، روستای چهارتنگ

                 90/4/14ساعت 5:38دقیقه ی بامداد