سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        درس آخر( دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲۵ تير ۱۳۹۴ ۰۰:۲۴ شماره ثبت ۳۸۸۳۱
          بازدید : ۲۸۶   |    نظرات : ۲۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        درس آخر ( دوم)
        سالها  بودم  شب و  روز و سحر          
                     چون  محافظ در كنارت اي پسر
        كي  تواني  درك  آن حکمت  كني          
                    جز به چندي اين چنين خدمت كني
        درس بعدي زين فتادن  اين  بود          
                     عاقبت از حال و روزت اين شود
        غّره  مي باشي به  بازوي  كلفت           
                    آن صدا و دست وآن پاي زُمخت
        مي دوي  بر بام مردم  با شتاب           
                    غافل  از  آينده   باشي  اي  نبات
        سومين دَرسَت از اين  كار گران           
                    فهم  و  درك  غصه هاي ديگران
        در خيال  خويش  پيغمبر  شديم             
                   همچنان  عود  و يكي عنبر شديم
        چون عمل در كارخيرآغاز   كرد           
                     هر كسي  را ه  فراري  باز  كرد
        چند  بودند  مدعي  در اين  سرا           
                    عاقبت يك ماندوصد مشكل به جا
        دست تنها برد  سهم  كار    خير           
                   او  به  رنج افتاد زين اعمال خير
        عاقبت او از نگاهش عشق   چيد              
                  آن  نگه  كو  ديگران  هرگز  نديد
        درس ديگر شد تامل  با   كسان           
                     با  برادر،  خواهر و ديگر كسان
        رشد انسان در تامل   شد  پديد           
                     ميوه ی  انسانيت  آن   جا   رسيد
        هركسي با ديگران اين راه بست            
                    دوزخ  خود  را مهّيا  كرده    است
          اين   كلاس  درس   بهر   آدمي          
                     صد سخن آيد از آن هريك دمي
        گر گريزي زين كلاس اي آشنا              
                   چون غريقي  كو نمي داند  شنا
        اين  كه  او افتاد در محنت سرا              
                    بهر  تو   شد  تا بگيري  درسها
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4