سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        (درس آخر ( اول

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ سه شنبه ۲۳ تير ۱۳۹۴ ۲۳:۱۳ شماره ثبت ۳۸۷۹۶
          بازدید : ۳۰۱   |    نظرات : ۲۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        درس آخر(اول)
        چون  پدر    نزديك    آمد    مرگ  او           
                   اوفتاد چون برگ زرد   در خانه  او
        سالي از   افتادنش    نگذشته   بود          
                     احترام  آن  پدر  كم  گشته   بود
        جمله  فرزندان   او   زين    ماجرا         
                      خسته و دلگير از اين محنت سرا
        پس زبان انتقاد  هر  كس    گشود         
                      قصه گفتند نزد هركس كو شنود
        آن يكي گفتا  ز زحمت    خسته ام            
                      ديگري   گفتا   كمر    بشكسته ام
        دختران گفتند   حال  زار   خويش          
                     بر رفيق  و آشنا  و شوي خويش
        ناگهان  آمد    سئوالي   در  ميان         
                      حكمت  از  افتاده ماندن در جهان
        هيچ ماندن در جهان بي سود نيست           
                      پس بگو افتاده يي  را  سود چيست
        هيچ  معماري     نمي دارد  پسند            
                    آن  گچ  و  آن  تكه سنگ ناپسند
        هيچ تاجرديده ايي انبارخويش؟           
        \             پر ز جنس بي ثمردر كار خويش
        سود آدم چون فتاد ست  بي ثمر         
                     چيست در دنياي ما، هان اي پسر
        چرخ گاري چون يكي باشد خراب          
                   مي نمايد  كل    گاري  را  خراب
        بهتر آن باشد كه دل از  آن  كني        
        \             چرخ  نو  در  زير  گاري    افكني
        چون شنيد اين قصه هاي تلخ او           
                    گفت  بربند  آن  دهان زين گفتگو
        آدمي  گاري    نباشد  اي   دغل          
                    آدمي  صد  تجربه   گيرد    بغل
        آدمي را همچو شئي هرگز مبين         
                     آدمي  را   اشرف   عالم     ببين
        گر نگه داري كني او را  به  چند         
                      اين كلاست درسها دادست و  پند
        اولين درسش بگويد او به سوز           
                    كودكي اينگونه بودت حال و روز
        بي  ثمر  افتاده  بودي  بر زمين          
                    مرگ  بودت لحظه ها را در كمين
        سالها  بودم  شب و  روز و سحر          
                     چون  محافظ در كنارت اي پسر
        كي  تواني  درك  حال  او   كني          
                    جز به چندي اين چنين خدمت كني
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2