شعری گویشی تقدیم به ایلم

تیر هر چی ایکشه قلبوم ، زه ماله،جونه دام
هر چه نا حقی ابو ، ایگن که ، باله،جونه دام

چی بلیطوم که وسط سیلای بردی سوز اوید
نهـتره که گـهپ اوو ، از درد اناله،جونه دام

دی ندونم که چه ایگوم بسکه تش وسته دلم
تش وه دل نه ، تنگه پا تا مِن گلاله،جونه دام

چی کِلنگ بال قاشوم که غُلا هم ترسـه وس
لُف ، لِفه ایلاقه هـر سـالای ساله،جونه دام

کـن کـن مالا دیه نـیـبـو وه پا مِـن ایلمـون
ایـل غـم بـســتـن بـهـونانه زواله،جونه دام

چـِیـره درد ای زمـونه کُپ اوی مِن فرق مو
غـم که اوور بیـد ، وَیـدک تا زیاله،جونه دام

رود کارونوم ، که هوفـشتس گـرهدار سده
عـمریه که پـشت ئی سـد لال لاله،جونه دام

هـر چـه خَل وابـوی آخـر ایرسـی وه ته ره
آسمو که صاف ابو ، پر باز و داله،جونه دام

آسماری کوروی وسته وه مِـنه بردا کَووس
کورَوس از نرگـسـی تا مِن بُکـاله،جونه دام

ئی دلـوم مـشکـیّه که پر تا پرس جَفته غمه
وارِمو چـن سـاله که چاله شـغاله،جونه دام


آبتین