بی فصل بی ثمرم

رسید،سوز نگاهش،به استخوان ترم
ندید که هیچ ندارم ،نماند ه بال و پرم
مگرنرفته بودکه برایم بهاربیاورد،
شکوفه سینه ریزکند و غنچه تاج سرم ؟
قبول می کنم که قرارش به یادش نیست
تبربه دست گرفته چرا؟ امان کجاببرم ؟
به روی بادنشستم ،به سنگ و ستاره زدم
برای آشیانه ی او،منی که دربه درم .
قشنگ بودزمان شکفتن ،کنارهم بودن
و زشت اینکه نباشد به فصل بی ثمرم
«مراببوس» تمام شدو «سلطان قلب من »
کجاست «الهه ی نازی»که بشنودچمرم ؟
_________________________
مریم شجاعی - 25 مهرماه 93 زیراسمان