شکوه

نمی دانم چرا هرچه خواستم
فزونی دلتنگی هایم شد
انگار من تنها دختر این کره خاکیم
که چيزی برایش افریده نشده است
کاش گربه ای بودم
و شاید ماهی میان اقیانوسی ، از دوجنس
تمام راه ها را رفته ام
از دین تا معبود و بت وبودا
از عرفان تا تذکیه و هنر و فلورانس
از شادی و غرور تا سراپرده محبت
از هياهوتا سکوت پاییز
از صبوری تا خیابان های بی انتها
از شک تا به یقین
انگار من تنها دختر این کره خاکیم
که معنای تنهایی را میفهمم
و زنده ام به تبلور سوسی ماه
بر موهای طلایی
و انعکاس انوار خورشید بر چشمانی روشن
و دچار چالش
.....
میدانم اگر فلورانس در دنیای من بود
تمام عرفانش را پس میگرفت.