حسین (ع)

حسین(ع)من گلستان ادب بود

ذکر نامش باعث شورو شعف بود

هرآنچه دیدم در او روشنی بود

سیاهی تباهی از دامنش تهی بود

هر آنچه باشم هرآنچه دارم از اوست

هست ونیستم همه دیوانه اوست

ز نامش عالمی آشفته گردد

میان عرشیان پاینده گردد

چه گویم که در وصفش بگنجد؟

کلامم در آن درمانده افتد

قلمم در وصف او آتش بگیرد

سینه ام از درد او ماتم بگیرد

چگونه شرح آن گل را بگویم؟

که در هیچ گلستانی نجویم

باسلام به سروران گرامیم این اعیاد را
به تک تک شما عزیزان تبریک عرض مینمایم