از واپســـــــین هایِ جنونــــم دست بـــــــردار
دیـــوانــه ام , از چند و چونــــــم دست بـردار
بغـــضِ تغـــزل دارد امـــشب واژه هــــا یـــم
یک آسمـــان شعــــر و فسونم , دست بـــردار
بگــــذر زِ آنـــم , شعله اش دامــــــــــن بگیرد
از دامــــنِ غــــرقِ به خــــــونم دست بـــردار
در من چه می جویی ؟ نمی بینی به جز هیچ
در بــــندِ بـــیرون و درونــــم , دست بــــردار
دار است و بـــر دار است اینــجا چشمِ بــــیدار
فــــارِغ زِ هـــر دارالفنونـــم دست بـــــــــردار
جــــغدِ نـــگاهت بـــر لبِ بامم نشســــــــته
از خــــواب هایِ سیمــــگونـــم دست بــــــردار
در شرمــــگاهِ حـــادثــه زایـــیده شد عشــــــــق
مــــن زاده ی بیت الــــجنونــــم دست بــــــردار
افــــتان رسیدم در بَـــرَت , خـــــیزان گــــذشتم
از افــت و خیزِ زیـــن کنونــــم دست بـــــــردار
در پــــایِ درسِ روزگـــارم روز و شــــــب ها
هـــــر روز و شب در آزمــــونـــــم دست بردار
تبـــــعید شد آدم بــــه جــــرمِ عشقِ حــــــــــــوا
از عشــــق خفتـــه در سکـــونم دست بــــــردار
زرد است اگـــــر سردابــــه های جنـــــگلِ دور
سرخ است دشت نیلــــــگونم دست بــــــــــردار
شیرین دگــــــر عـــریـــــــانِ تختِ خسروی شد
از کـــــوه های بیستونــــــم دست بــــــــــــردار
لیـــــــلایِ تــــو مــــن نیستم , حــــوای تو مـُرد
از واپســــــین های جــــنونــــــم دست بـــــردار