((بگو تا باشم))

((بگو تا باشم))

چنانچه تو گوئي ترانه اي باشم

غزل بخوانم و بر فسانه اي باشم

چو مست رخت كمان رنگين است

بكوشم و در باديه  لانه اي باشم

به كولي سياه ديده ات مسيرم باد

بكوشم و در باديه لانه اي باشم

نمي شود به تمنا تماشاي رخ شاه

به پشت پرده كمين گمانه اي باشم

مني كه در خيال قشنگت چو آينه ام

بدان فراز، شكوه بهانه اي باشم

توئي كه ساحل نشين آب و آينه اي

بغل ها دريا بگيرم كرانه اي باشم

همي كه وجد باغ هميشه گلي

بدور كرشمه ي گل پروانه اي باشم

 ز جام خيالت رود شراب كهنه ي عشق

به مردم خرابت چو خمخانه اي باشم

به حرم نواهاي رنگ رنگ آينه كوش

بسوز ((وحيـدي)) كه تا زبانه اي باشم.

        <<< وحيـــدي شيرازي: /04/07 /1390- تهران >>>