پیک یار

در دوران کودکی، تابستان ها پدرم ما را چند هفته ای به منطقه جوین می برد. در آن سال ها آنچه برای من جالب بود سرسبزی منطقه، مردم تلاشگر و آسمان پاک و آفتاب درخشان آنجا و مسابقات شورانگیز کشتی گیرانی بود که از نقاط مختلف گردهم می آمدند. شب ها ساعتی چند نظاره گر شب کلاه الماس دوز آسمان بلند مرتبه بودم که عظمت خلقت را گواهی می کرد. شب های مهتابی نیز که ماه بر بلندای آسمان می خرامید، شکوه دیگری به آسمان می بخشید و ذهن هر متفکری را بر می انگیخت و دل هر اهل دلی را به وجد می آورد. " مضراب جیر جیرک ها " در دیداری که پس از سال ها ممکن شد، به یاد آن روزها در ذهن من پدیدار شد:

           آســـمانی چه بلــــند

                          عـــــرصه ای رنـــــگ به رنـــــگ

           جــــــــویباری چه روان

                               چـــــو روانی یــــک رنــــــگ

           چه نسیمی خــــوش بــــــو

                    چه هــــوایی جــــانبخش

          مــــردمی ساده و پـــــاک

                                  فارغ از حــــیله و رنــــــگ

          مـــــزرع خــــوشه ی زر

                ســــرو  سر سبز  بــــلند

                          مخمل سبز خـــــزه بـــــر تــــن سنگ 

         ســـــوز آوای رمـــــه

                         گوش جــــان می طلــــبد بی مِی و چــــنگ

         لطف مضراب شبانگاهی جیرجیرک ها

                                      می گشاید گـــــره از هــــــر دل تنگ

         جــــلوه و نغمه ی مــــــرغان ســـــحر

                                      کــــه حــــکایت کند از آن ســــــیرنگ

         هر غـــــروبی به تمـــــاشــــای رخ ســـــرخ شفق

                        آسمان در بــــر خـــــود می فشرد کــــوه قشنگ

        مــــردمان در پی یـــــک روز تـــــلاش

                                                 بــــــا طــــــبیعت هـــــــمرنگ

         ســــوی ده می گـــــذرند از زن و مـــــرد

                      تا به دیـــــتدار شــــــبانگاهی هــــــم

             این چنین است که جـــــریان دارد

                        زنــــــدگی گــــــرم و روان

                        بـــــر گــــــذر بستر جــــــــان

                                                 بــــــــا صــــــــبا هـــــــم آهنگ

                                                                           (جوین ، 1348/5/4)