سـوار تــوســـــن سبــزینــــه پــــــوش از ره بهار آمد
پـرستـــوی مهاجــــر بــازگشــــت و گل بـــه بــار آمد
لطافـت داد بــــــاز از لطــــف بــاران طبـع یــــاران را
طـــــــراوت بـــــار دیگـــر دستبــــــــوس لاله زار آمد
کــران تـــا بیکـــــران پیچیــد عطـــر یاس و سوسنبر
کنـــار نــرگـــس مخمــــــور بیــــــــرون کـوکنــار آمد
میـــان بــربســت ابـــــر نقره پـوش از بهر در پاشی
درخـــت ارغـــوان رقصـــــان بـه کلـک زرنگـــــار آمد
کمنــد گیســـوی سنبـل بـــه دست باد افشان شد
از آن شــاد است کاین مشّاطــــه بازش در کنار آمد
چـنـــار از نــو نگاریـن کــــرد تـــا ســرپنجــه در حنّا
کنارش اطلسی بــا گــونــه ی گلگــون چو نــار آمد
نسیما! بــاده از شبنــم بــه ســاغــر ریـز در بستان
که غنچــه تنگــدل ، بلبل حزین ، نرگـــس خمار آمد
همــای بخـــت بـــر سـر سایه افکن بــــاد یاران را
کنون کــز خرّمی گلبــانگ مـرغ از شــاخســـار آمد
سپــاه میـــر نــوروزی تتــــق زد تــا بـــه پیـــروزی
بـــه پــــایــــان دولــت مستعجــل شبهای تـار آمد
می شــور افکن محبــوس در خـــم را به جام انداز
که بعـــد از ماهها این تلخ وش ، شیرین به کار آمد
زمستان رفت وسرمارفت وهم رفت آنچه برمارفت
گل آمــد ، لالـــه آمـد ، عنــدلیــب آمـد ، بهـــار آمـد
زهجران«خوش عمل»تاچندمیمویی؟سری برکن
پگـاه خــرّمـــی تــابیـــد و گـاه وصــــل یـــــار آمد.