سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        خدایگان

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۳ ۲۲:۰۲ شماره ثبت ۳۴۱۲۷
          بازدید : ۴۱۹   |    نظرات : ۴۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        خدایگان
        پادشاهي    نام    او فرعون      بدی
                       خودپرستان    جمله او را   عون   بدی
        آشنايان   وسوسه   در  گوش   وي
                      كو   خدا   هست   و  خدايي  حق   وي
        چون  غرورش  بيش   گرديد  از ثنا
                       پس مُسّجل    شد   بر  او   اين    ادّعا
        بانگ   زد  كه اي طلبان    حق، كجا
                        مي دويد  در     جستجوي    آن  خدا
        حق  و  رب  و  آن  خداي   تو منم
                          جستجو  بس،  نزد   ما  آي  اي صنم
        اينچنين بودش كه موسي  شد پديد
                         رب   فرستادش  كه   شايد  حق   بديد
        قصه ها دارد كه چون آمد، چه شد
                         فرعون   ار   كور  آمد  و  كر هم بشد
        صُم  و بُكم شايد بيابد  راه  راست
                         اُمّي   لايشعرون    فرعون       ماست
        عاقبت  فرعون  خود    انگار    حق
                        پي  همي   كردي   به  دريا  يار    حق
        چون گرفتارآمد اندر   موج  سخت 
                       مرگ خود ديدي چنان  آن  شور بخت
        خواست  عزائيل  را  يك   دم امان
                         تا   بپرسد  يك   سئوالش  آن   زمان
        گفت   رحمانا   تو   آگاهي  كه اين 
                        بنده  بندش  بود  با    تو   در   زمين
        ليك  آن    بخشندگيها  بيش    شد
                         عزت   و  جاه   و   جلالم   نيش  شد
        آنقدر   دادي  كه   مغرورم   نمود 
                         بندگيم   از   سر   فتاد   كورم  نمود
        كاش  وقتي  گفتمي  اين  حق  منم 
                         گوش  من  ماليدي   آخر   اي   صنم
        پس چرا  كرد ي رهايم حال  خود 
                         صاحبي  كي   مي رهاند   مال   خود
        آنقدر   ما   را   امان  آمد  ز    تو  
                        مشتبه  شد   جاي  ما   با   جاي   تو
        هيچ در گوشم نخواندي  مصلحت
                           هيچ  بر   من  تو     نكردي   مرحمت
        پس خدايش چون شنيد  اين  ادعا
                            گفت  بس   كن  اين  گزاف  اي مدعا
        در   زمان   بندگيت   قبل  از خدا
                            بارها      تطهير     بنمودم         ترا
        عاقبت روزي تو خود گشتي خدا
                            كي  خدا    بر  يك   خدا  شد  رهنما
        آن زمان گردن برافرازي كه هان
                            من   خداي    برتري   باشم  از  آن
        گر دهد او بند گان  خويش  جان
                            مي دهم    من   روزي   آن  بندگان
        من  رها  كردم  ترا در حال خود
                             تا   خدايي   كرده   بر   اميال  خود
        چون كه فرعون اين سخنها را شنيد
                            گفت   آري   كفر  ما   باشد   شديد
        ليك  عجب  دارم  چرا دادي امان
                            پشت  ما  از  كفرمان  كردي  كمان
        بار  ديگر   چون  ندا   آمد    پديد
                            آن  چه  لازم  بود فرعون مي شنيد
        گفت  حق،  تا  ربُكم   ظلمي   نديد
                           هيچ   از   رحمانيت    برگي    نچيد
        تا كه با ما جنگ ني بودت  به كار
                            تو  خدا  بودي و ما هم خود به كار
        چون  فرا تر شد ترا از مرز  خود  
                         بندگانم  كُشتي  اندر   ارض   خود
        اين چنين  با  ما سر جنگ   آمدي 
                          جنگ  با  حق  از   سر  ننگ  آمدي
         چون سخن اينجا رسيد آبي فزون
                           حلق  فرعون  را  دريد و شد درون
        جملگي  امعاء  و  احشاء اش دريد
                             آن  خدايي   از  سر  فرعون  پريد
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5