نقاش(بر این سروده آوازی با صدای جناب آقای جهانگیری ترنم شده)

نقاش

نشسته ام بکشی پیکر مرا در قاب

 دهی  به رنگ وُ قلم رشته های مویم تاب

میان چهرۀ من نقش خنده اندازی

برای اوج نشاطم زمینه پردازی

کشی فسون نگاهم به روی بوم سفید

به قوس کلبۀ عشقم زنی تو طرح امید

****

چو آمدم به خودم ،اشک بود و آینه ای

شکسته بوم و قلم مو وُ بسته پنجره ای

زمینه دود و سیاهی و رنگها طوسی

به جای خالی تو ، قاب عکس معکوسی

گسسته پیچ سه پایه مثال خاطره ها

رمیده برق ِ فسون نگاه پرتره ها

دگر نه نقش ،نه نقاش مانده در خانه

به جای خنده شده اشک دیده دُردانه

****

میان خانۀ دیگر نشسته دخترکی

فسون و برق نگاه وُ خیال بانمکی

و بوم های پیاپی زرنگ وُتصویری

دو باره ردّ گناهی وُ نقش تقصیری

به جای رنگ طلا ، نقره ای نکش مویش

به شکل رنج نکش خنده های معصومش

به نقش ها و نگار منش نکن مهمان