غزلی برای شهرم (هرات)

اینجا تفنگ و نیزه و .. لیکن سپر کم است

حتی برای رفتن ازین خانه در کم است

با خون دل نوشته به دیوار شهر خویش

فرزند مادری که بسویش نظر کم است

دیوار کوچه دفتر خمپاره ها شده

اما به جاده ها بخدا رهگذر کم است!!!

حتی مسافری که برایش سکوت راه

شعری بخواند از غم و از چشم تر، کم است

هر چیغ و داد وحشی خمپاره مطلع است

گویا برای گفتن مقطع، بشر کم است

گویا که شاعری شده نیرنگ جنگ سرد

دیوار و دفتری که سفید است دگر کم است