صداها در هم و برهم،
به كار خويش مردم سخت مشغولند،
و آن گوی بلورین ِ شرار افشان،
میان آسمان خیره به مردم،
کی ز دنيا دست می شویند!
از اقصای افق ديدند مردي را سیه جرده،
به سوی مسجد آدینه می آيد،
كه از او دخت پیغمبر چنین مي خواست.
فراز آمد به بام مسجد و در مأذنه آواي خوش سرداد:
اللهُ اَکبَرُاللهُ اَکبَرُ
اللهُ اَکبَرُاللهُ اَکبَرُ
خدا از هرچه پنداريد و مي دانيد برتر هست،
بشوئيد از هرآن جز او شما را گر كه معبود است.
اَشهَدُاَن لااِلهَ الاَّ اللهُ
اَشهَدُاَن لااِلهَ الاَّ اللهُ
گواهی می دهم جز ذات "الله" نیست معبودی...
و جز او را پرستیدن ندارد بر شما سودی...
اَشهَدُاَنَّ مُحَمَّداًرَسُولُ اللهِ...
خدای من! گواهی می دهم او را، محمد (ص) را،
که او تنها رسول توست و اسوه مقتدای ما...
بلال هین بس کن آوای اذانت را بیا از مأذنه پائین..!
چرا باید فرود آیم ؟ اذان در نیمه نافرجام...
فرود آ ای بلال .. آخر نمی دانی مگر دخت محمد (ص) فاطمه (س) غش کرد.....
[1]
ایام بیتوته دختر پیامبر در بیت الاحزان را به شما فرزندان عزیز پروردگار و گوشواره عرش مجید و جمیع مسلمین تسلیت می گویم.
1/11/1393- مشهد.
[1] . محمد بن على بن حسین بن بابویه قمى، مشهور به شیخ صدوق، (1413 هـ ق)، من لایحضره الفقیه، قم-انتشارات جامعه مدرسین، ج1، ص 297: باب الأذان و الإقامة و ثواب المؤذنین:
907- وَ رُوِیَ أَنَّهُ لَمَّا قُبِضَ النَّبِیُّ (ص) امْتَنَعَ بِلالٌ مِنَ الأَذَانِ وَ قَالَ لا أُؤَذِّنُ لأَحَدٍ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ إِنَّ فَاطِمَةَ (س) قَالَتْ ذَاتَ یَوْمٍ إِنِّی أَشْتَهِی أَنْ أَسْمَعَ صَوْتَ مُؤَذِّنِ أَبِی بِالأَذَانِ فَبَلَغَ ذَلِکَ بِلالاً فَأَخَذَ فِی الأَذَانِ فَلَمَّا قَالَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ ذَکَرَتْ أَبَاهَا وَ أَیَّامَهُ فَلَمْ تَتَمَالَکْ مِنَ الْبُکَاءِ فَلَمَّا بَلَغَ إِلَى قَوْلِهِ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ شَهَقَتْ فَاطِمَةُ (س) شَهْقَةً وَ سَقَطَتْ لِوَجْهِهَا وَ غُشِیَ عَلَیْهَا فَقَالَ النَّاسُ لِبِلالٍ أَمْسِکْ یَا بِلالُ فَقَدْ فَارَقَتِ ابْنَةُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) الدُّنْیَا وَ ظَنُّوا أَنَّهَا قَدْ مَاتَتْ فَقَطَعَ أَذَانَهُ وَ لَمْ یُتِمَّهُ فَأَفَاقَتْ فَاطِمَةُ (س) وسَأَلَتْهُ أَنْ یُتِمَّ الأَذَانَ فَلَمْ یَفْعَلْ وَ قَالَ لَهَا یَا سَیِّدَةَ النِّسْوَانِ إِنِّی أَخْشَى عَلَیْکِ مِمَّا تُنْزِلِینَهُ بِنَفْسِکِ إِذَا سَمِعْتِ صَوْتِی بِالأَذَانِ فَأَعْفَتْهُ عَنْ ذَلِکَ.